«..Η ανηθικότητα του καπιταλισμού πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο διακριτική προκειμένου να είναι γοητευτική. Όπως δεν απατά κανείς τη γυναίκα του φανερά,έτσι δεν πρέπει να απατά κανείς τον συνεταίρο του φανερά. Ο καπιταλισμός δεν χρειάζεται απατεώνες, αλλά πονηρούς και ευέλικτους απατεωνίσκους ,προκειμένου το παιχνίδι να γίνεται όσο το δυνατόν λιγότερο ανιαρό και επικίνδυνο. Στον καπιταλισμό τα παιχνίδια πρέπει να παίζονται με κανόνες και όλα να είναι ευπρεπή. Όμως, αλίμονο στον καπιταλιστή που δεν παραβαίνει τους κανόνες και που είναι πράγματι ευπρεπής. Η γοητεία του σωστού καπιταλιστή συνίσταται στην ικανότητα του να είναι απατεώνας χωρίς να φαίνεται..»
( Β.Ραφαηλίδης)
